Fic 魔道祖师 Mo Dao Zu Shi : Secret Diary 3/??

Title : Fic 魔道祖师 Mo Dao Zu Shi
Type : Dialogue Fiction

Topic : Secret Diary บันทึกของวั่งจี ถึงเว่ยอิง

Pair : หลานวั่งจี x เว่ยอู๋เซี่ยน
Chapter 3 : สิ่งที่น่าสนใจยามเช้าของหานกวงจวิน

คำเตือน

Fic เรื่องมีความเกี่ยวข้องกับความรักระหว่างเพศเดียวกัน หากมีทัศคติที่รับไม่ได้กรุณากดออก

คำชี้แจง

Fic เรื่องนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักใดๆ ของปรมาจารย์ลัทธิจารย์ Mo Dao Zu Shi 魔道祖师 ที่อาจารย์ Mo Xiang Tong Xiu เจ้าของผลงาน เป็นเพียงเรื่องสมมติที่จินตนาการมาจากความคิดผู้แต่ง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน Fic เรื่องนี้กันนะคะ ถ้าชอบอย่าลืมช่วยกันคอมเม้นท์ โหวต แชร์ ถูกใจ หรือติดตามเป็นกำลังใจให้แก่คนเขียนนะคะ
หากมีผิดพลาดประการใด ไม่ถูกใจท่านผู้อ่าน ต้องกราบขออภัยล่วงหน้าค่ะ
รักนักอ่านทุกท่านคะ

============================

สารบัญ Fic / นิยาย / บทความของ Suky

============================

Secret Diary บันทึกของวั่งจี ถึงเว่ยอิง

บทที่ 3 : สิ่งที่น่าสนใจยามเช้าของหานกวงจวิน

**คำเตือน**

ฟิคเรื่องนี้ ราดฟีลเตอร์คนหลงเมียขั้นสุด

กรุณาใช้จักรยานในการอ่าน...

อย่าเอาความจริงอะไรมาก

กับบันทึกลับคนเห่อเมีย 3018

ลงชื่อผู้ประพันธ์ (หลานวั่งจี )

เช้าตรู่...คือห้วงเวลาที่ข้าคุ้นเคย
ตั้งแต่จำความได้... เก้าในสิบของชีวิต ข้ามักจะลืมตามาพบกับเช้าตรู่เสมอ
หากเป็นเมื่อก่อน ข้าคงตื่นมาแล้วคิดเพียงว่า ณ วันนี้ต้องทำอะไรบ้าง
ลุกขึ้นก่อนจะเริ่มกิจวัตรตามที่ตัวเองคุ้นชิน

แต่ตอนนี้ต่างออกไป...
ลืมตาขึ้นมาเพ่งมองเห็นเพดานและคานไม้ที่คุ้นเคย
ข้าไม่ได้เริ่มต้นสติด้วยความคิดน่าเบื่อซ้ำซากที่ว่า...วันนี้ต้องทำอะไร...อีกแล้ว
ข้าไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำ...
แค่พลิกหน้าไปข้างๆตามใจอยาก
...เท่านั้นเอง...

เส้นผมสีดำสยายตัดกับสีขาวของเครื่องนอน
ไกล่เกลี่ยหมอน ระยาวที่บนฝูกนอน ราดไล่บนแผ่นหลัง
กลิ่นอายจางๆเจือความอุ่นของร่างกาย...
มันอดไม่ได้ที่จะพลิกตัวตะแคงเท้าคางมองดั่งใจหมาย...จริงๆ

บนตั่งซึ่งมีราวกั้นสามด้าน...
...ที่ข้านอนมานานหลายสิบปี
จนกระทั่งเว่ยอิงในร่างโม่เสวี่ยนอวี่กลับมา
มันทำให้ข้ารู้สึกว่า แม้แต่ตั่งนอนของข้าก็ยังน่าสนใจ

ตำแหน่งนอนของเว่ยอิงคือด้านในตั่ง...
ส่วนของข้าคือริมฝั่งด้านนอก
ทุกเช้าที่ข้าตื่นนอน...
พอหันมองข้างตัว ก็พบเว่ยอิงนอนหันหลังให้เป็นประจำ
มันทำให้ข้ารู้ว่าเว่ยอิงติดนอนตะแคงขวา
ต่างจากข้าที่ชอบนอนหงายเป็นเรื่องปรกติ

...แม้เรื่องเล็ก ๆ เพียงเท่านี้ก็ทำให้เช้าวันใหม่น่าสนใจ...

พอเพ่งพิศแผ่นหลังโปร่ง...
ยกปลายผมดำมาสูดดมด้วยจมูกโด่งสาแก่ใจ
ข้าก็จะเขยื้อนตัว ชะเง้อไปใกล้..
ก่อนจะฝังจมูกไล่ตั้งแต่กลางกระหม่อม และขมับนวล...
ใช้ปากจุมพิต ที่หลังคอขาวระเส้นผม อย่างก่อกวน...
แล้วบรรจงขบเม้มที่หัวไหล่มนนวล อันโผล่พ้นจากสาบเสื้อเบาๆ

เพียงเท่านี้...เจ้ากาดำก็ครางฮือหวานแหบอย่างรำคาญ
แล้วพลิกท่าจากตะแคงข้าง...
เป็นนอนหงายให้ข้าได้พิศมองใบหน้างดงาม
โดยที่ข้ามิได้ปลุกให้เว่ยอิงตื่น ก่อนเวลาอันสมควร

หัวคิ้วเรียวจะขมวดมุ่นอยู่หนึ่ง
ปากเรียวเผยอ ขึ้นสีแดงเห่อ เพราะฝีมือประโลมจูบของข้าตอนกลางคืน
รวมถึงร่องรอยขบเม้มและรอยฟันเรียงสวยดาษดื่นทั่วอกนวล
มันทำให้ข้าแย้มยิ้ม พรางหัวเราะสรวลไร้เสียงอย่างชอบใจ

แท้จริง ข้าอยากจะแสดงความเป็นเจ้าของเว่ยอิง ณ ทุกตำแหน่งของร่างกาย
แต่ไม่อาจทำได้ เพราะเว่ยอิงมักไม่พอใจ...
เวลาที่ข้าตีตราความเป็นเจ้าของในบริเวณที่เห็นมองเห็นได้... อันโจ่งแจ้งจนเกินงาม

ข้าชอบที่จะยกมือเกลี่ยใบหน้าของเว่ยอิง
ผิวพรรณของคุณชายโม่ช่างดียิ่งและเนียนใส

แพขนตางอนงาม เปลือกตาสีงาช้าง พวงแก้มนุ่มใส จมูกสวยกว่าผู้ใดข้าจ้องเอาซ้ำแล้วซ้ำเล่า หวังให้สลักจารึกในจิตใจไม่ลืมเลือน
ก่อนจะขยับสาบเสื้อนอนสีขาวที่เลื่อนเปิดแสนหมิ่นเหม่ให้เข้าที่เข้าทาง
ตวัดผ้าห่มให้คลุมถึงอกที่หายใจเป็นจังหวะ ส่งเสียงแผ่วจางๆ

แล้วผละจาก เริ่มทำกิจวัตรของตน

ด้วยแรงกระปรี่กระเปร่าท่วมท้น ไร้ซึ่งความเกียจคร้าน
พร้อมรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปาก มิอาจหุบ...

กระตุกผุดขึ้นมาด้วยความจรรโลงใจ

...เฮ้อ...ชักสติไม่ดีเขาไปใหญ่แล้วสินะตัวเรา...
...นี่สินะ...ที่เรียกว่า ความมัวเมาหลงใหล...
...หึ...แล้วจะให้ข้าทำอย่างไร...
...ก็สิ่งน่าสนใจยามเช้า มันอยู่ใกล้ให้เพ่งมองอยู่วัน...